Voorjaar 2010
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marrit
28 December 2010 | Gabon, Gamba
Voorjaar 2010
Het is alweer het vijfde voorjaar dat we in Gabon doorbrengen. Olifanten passeren bijna dagelijks, een slang brengt een aantal paniekerige momenten door op het kindertoilet op school en met de boot gaan we meerdere malen naar Sette Cama.
Eén maal keren we in Sette Cama terug met de boot bij de Case Shell en op het moment dat ik met rugzak en vishengels de vlonder opstap, maant Jérôme me tot halt wanneer een reusachtige olifant die zich tussen vlonder en huis bevindt ons met zijn priemende oogjes argwanend blijkt te observeren. Het hek rond het terras hebben we netjes dichtgedaan, dus we kunnen niet snel even langs hem heen rennen om het huis binnen te gaan. Niet dat het kleine houten hekje een olifant zou tegenhouden ons achterna te rennen, maar het is het idee. We maken een omtrekkende beweging rond het huis richting voorkant, ik merendeels verscholen achter Jérôme’s rug en weten aan de voorkant van het huis te komen waar echter de partner van de olifant zich bevindt. Ook hij – of zij, dat is niet volledig duidelijk – bekijkt ons nauwlettend, hoewel hij meer geïnteresseerd lijkt te zijn in de nabij geplaatste BBQ. We zijn bijna bij ons terras, als het me opeens allemaal te heet onder de voeten wordt. Ik ren weg in de richting van het hek en de olifant schrikt zo van mijn bruuske, onverwachte bewegingen dat hij eveneens het hazenpad kiest en met veel getrompetter in de bosjes verdwijnt, een verbaasde Jérôme in het midden van de open plek achterlatend.
Met de katten Jasper en Marcus gaat het prima. Ze zijn goed gewend aan het binnenzitten en zolang ze de kans hebben wat tijd op het terras door te brengen, accepteert zelfs Marcus over het algemeen dat hij niet langer buiten door het hoge gras op slangen en hagedissen mag jagen. Maar soms maken de kleine kolibries die tussen de bloemen aan de andere kant van de moustiqair fladderen, hem het leven flink zuur en komt er een klagend gemiauw uit zijn keel. Er is een moment dat ik bijna overstag ga en hem weer via de keukendeur naar buiten laat. Maar dan laat één van de guards me weten dat hij zojuist tussen de bloemen voor onze keukendeur het verse, verlaten vel heeft gevonden van een 4 à 5 meter lange python. Het vervellen op zich duurt al ongeveer een dag, waarna een python moet opdrogen, wat weer zo’n 1 à, 2 dagen in beslag neemt. Kortom, zo’n drie dagen lang heb ik mijn fiets getild over de drogende python als ik terugkwam van school en sprong Jérôme na arriveren en het parkeren van zijn auto in de tuin, over zijn meterslange lijf om het huis binnen te gaan. Een passerende Marcus zou een zeer smakelijk en makkelijk vangbaar tussendoortje zijn geweest, vrees ik. Kortom, Marcus hebben we toch maar binnengelaten.
Tot slot zijn we druk geweest met de voorbereidingen van onze verhuizing naar Gamba. En dat was het ongeveer weer tot de zomer en daarna was het vakantie.
Het is alweer het vijfde voorjaar dat we in Gabon doorbrengen. Olifanten passeren bijna dagelijks, een slang brengt een aantal paniekerige momenten door op het kindertoilet op school en met de boot gaan we meerdere malen naar Sette Cama.
Eén maal keren we in Sette Cama terug met de boot bij de Case Shell en op het moment dat ik met rugzak en vishengels de vlonder opstap, maant Jérôme me tot halt wanneer een reusachtige olifant die zich tussen vlonder en huis bevindt ons met zijn priemende oogjes argwanend blijkt te observeren. Het hek rond het terras hebben we netjes dichtgedaan, dus we kunnen niet snel even langs hem heen rennen om het huis binnen te gaan. Niet dat het kleine houten hekje een olifant zou tegenhouden ons achterna te rennen, maar het is het idee. We maken een omtrekkende beweging rond het huis richting voorkant, ik merendeels verscholen achter Jérôme’s rug en weten aan de voorkant van het huis te komen waar echter de partner van de olifant zich bevindt. Ook hij – of zij, dat is niet volledig duidelijk – bekijkt ons nauwlettend, hoewel hij meer geïnteresseerd lijkt te zijn in de nabij geplaatste BBQ. We zijn bijna bij ons terras, als het me opeens allemaal te heet onder de voeten wordt. Ik ren weg in de richting van het hek en de olifant schrikt zo van mijn bruuske, onverwachte bewegingen dat hij eveneens het hazenpad kiest en met veel getrompetter in de bosjes verdwijnt, een verbaasde Jérôme in het midden van de open plek achterlatend.
Met de katten Jasper en Marcus gaat het prima. Ze zijn goed gewend aan het binnenzitten en zolang ze de kans hebben wat tijd op het terras door te brengen, accepteert zelfs Marcus over het algemeen dat hij niet langer buiten door het hoge gras op slangen en hagedissen mag jagen. Maar soms maken de kleine kolibries die tussen de bloemen aan de andere kant van de moustiqair fladderen, hem het leven flink zuur en komt er een klagend gemiauw uit zijn keel. Er is een moment dat ik bijna overstag ga en hem weer via de keukendeur naar buiten laat. Maar dan laat één van de guards me weten dat hij zojuist tussen de bloemen voor onze keukendeur het verse, verlaten vel heeft gevonden van een 4 à 5 meter lange python. Het vervellen op zich duurt al ongeveer een dag, waarna een python moet opdrogen, wat weer zo’n 1 à, 2 dagen in beslag neemt. Kortom, zo’n drie dagen lang heb ik mijn fiets getild over de drogende python als ik terugkwam van school en sprong Jérôme na arriveren en het parkeren van zijn auto in de tuin, over zijn meterslange lijf om het huis binnen te gaan. Een passerende Marcus zou een zeer smakelijk en makkelijk vangbaar tussendoortje zijn geweest, vrees ik. Kortom, Marcus hebben we toch maar binnengelaten.
Tot slot zijn we druk geweest met de voorbereidingen van onze verhuizing naar Gamba. En dat was het ongeveer weer tot de zomer en daarna was het vakantie.
-
28 December 2010 - 11:47
Spannend:
een spannend verhaal!!
rene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
