Herfst in Gamba oktober 2009
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marrit
24 Januari 2010 | Gabon, Gamba
Hier is eindelijk de herfstvakantie aangebroken en dat is aan alles te merken: net als ik me herinner van de lange herfsten in Nederland, is de lucht hier grauw en bezadigd van regen. Met als enige verschil dat de regen hier niet miezert of druppelt, maar met bakken uit de lucht gesmeten wordt.
Afgelopen zaterdagnacht is de bliksem bij ons ingeslagen, althans in ons groepje van drie laatste huizen aan het eind van Yenzi. Het was best eng en vooral Jasper besloot dat dit te veel van zijn grote moed vergde en dook trillend weg in een gat in de bank en kwam er niet meer uit voor de ochtend goed en wel begonnen was.
Het was half 5 ’s morgens toen we de eerste knal hoorden, dus Jérôme (meestal ben ik het maar nu was het Jérôme) vloog het bed uit om alle stekkers uit de stopcontacten te halen. Ik lag dus voor de verandering eens een keer nog in bed toen de tweede knal kwam en spontaan alle lichten in de slaapkamer en zitkamer aangingen. Ik zag de telefoon die naast het bed stond, voorbij vliegen met contactpunt en naastliggend stopcontact en al! De telefoon en ook het mobieltje van Jérôme die daar aan de lader lag, hebben de vlucht niet overleefd.
We hebben geluk gehad met de meeste spullen die nog leven, want dat alles spontaan aanging wil zeggen dat er een flinke elektrische atmosfeer heerste in huis die alle elektrische apparaten had kunnen treffen, ook zonder te zijn aangesloten op het net. Wel is de parabool onze nieuwe satelliet en decodeur gesneuveld. Balen, hadden we eindelijk sinds kort weer tv en nu moeten we weer wachten tot er een uit Libreville komt, en dat kan nog wel even duren.
Sinds enkele weken geef ik aquarelles aan een klein groepje mensen. Het is erg leuk en stimuleert me zelf ook weer om te schilderen. Ik heb een mooi plekje ontdekt om te schilderen op weg naar de golfbaan, maar de aquarel is nog steeds niet af. Dit ligt niet aan mij, althans niet volledig. Want het mooie plekje, een smal bruggetje met uitzicht naar twee kanten op de lagune, was niet alleen door mij gewild, maar anderen vertoefden er ook graag, zo bleek. Het is er altijd al fraai geweest, maar op dit moment van de eerste regens is het er nog mooier dan anders. Er groeien mooie paarse bloemen en de overhangende takken zijn frisgroen en glanzend. Dus ik besloot daar op een smal strandje naast het water, half verborgen onder overstekende palmtakken te gaan schilderen. Ik zat er net zo’n goed half uur rustig te schilderen, zonder geluid te maken, toen ik opeens achter me in het water een geluid hoorde van ruw opspattend water. Ik draaide me om en zag nog net de zeker twee meter lange rug van een zich woest omdraaiend iets in het water verdwijnen. Vermoedelijk had ‘het iets’ een flinke vis gevangen en dook er weer tevreden mee onder water en verdween uit zicht. Voor een vis was het te groot, bovendien zitten dergelijk grote vissen niet in half diep water. Dus ik vermoedde dat ik een krokodil had gezien en dan niet de dwergkrokodil, maar zijn grote broer de nijlkrokodil. In ieder geval was deze gedachte genoeg om mijn spullen te pakken en het afmaken van de aquarel uit te stellen tot later tijdstip. Zojuist hoorde ik dat er een grote Nijlkrokodil in Yenzi is gesignaleerd niet ver van de bewuste plek, dus ik vrees dat mijn vermoeden wel eens waar kan zijn.
Maar het verhaal gaat verder. Een week later vervolgde ik dus mijn aquarel. Het was weer mooi weer en ik streek neer op mijn strandje met mijn schilderspullen en ging vol goede moed aan het werk. Wederom was ik een half uur lang in volle concentratie en maakte geen geluid behalve wat lichte pens. Soms vloog er een schreeuwende vogel over of verwisselde een aap van boom, maar verder was het stil. Opeens klonk er een dof plonzend geluid in het water achter me. Het klonk anders dan de week tevoren en eerst kon ik niet goed ontdekken wat het was. Toen zag ik vanaf de kant een grote, lichtgroene, kop hoog opgericht boven het water uitsteken en glijdend richting midden van de lagune in de verte verdwijnen. De kop was zo’n 20 cm in doorsnee. Een python misschien? Wie weet wordt ook dit me later duidelijk gemaakt.
Ach ja, hoe idyllisch het schilderen in de natuur!
Afgelopen zaterdagnacht is de bliksem bij ons ingeslagen, althans in ons groepje van drie laatste huizen aan het eind van Yenzi. Het was best eng en vooral Jasper besloot dat dit te veel van zijn grote moed vergde en dook trillend weg in een gat in de bank en kwam er niet meer uit voor de ochtend goed en wel begonnen was.
Het was half 5 ’s morgens toen we de eerste knal hoorden, dus Jérôme (meestal ben ik het maar nu was het Jérôme) vloog het bed uit om alle stekkers uit de stopcontacten te halen. Ik lag dus voor de verandering eens een keer nog in bed toen de tweede knal kwam en spontaan alle lichten in de slaapkamer en zitkamer aangingen. Ik zag de telefoon die naast het bed stond, voorbij vliegen met contactpunt en naastliggend stopcontact en al! De telefoon en ook het mobieltje van Jérôme die daar aan de lader lag, hebben de vlucht niet overleefd.
We hebben geluk gehad met de meeste spullen die nog leven, want dat alles spontaan aanging wil zeggen dat er een flinke elektrische atmosfeer heerste in huis die alle elektrische apparaten had kunnen treffen, ook zonder te zijn aangesloten op het net. Wel is de parabool onze nieuwe satelliet en decodeur gesneuveld. Balen, hadden we eindelijk sinds kort weer tv en nu moeten we weer wachten tot er een uit Libreville komt, en dat kan nog wel even duren.
Sinds enkele weken geef ik aquarelles aan een klein groepje mensen. Het is erg leuk en stimuleert me zelf ook weer om te schilderen. Ik heb een mooi plekje ontdekt om te schilderen op weg naar de golfbaan, maar de aquarel is nog steeds niet af. Dit ligt niet aan mij, althans niet volledig. Want het mooie plekje, een smal bruggetje met uitzicht naar twee kanten op de lagune, was niet alleen door mij gewild, maar anderen vertoefden er ook graag, zo bleek. Het is er altijd al fraai geweest, maar op dit moment van de eerste regens is het er nog mooier dan anders. Er groeien mooie paarse bloemen en de overhangende takken zijn frisgroen en glanzend. Dus ik besloot daar op een smal strandje naast het water, half verborgen onder overstekende palmtakken te gaan schilderen. Ik zat er net zo’n goed half uur rustig te schilderen, zonder geluid te maken, toen ik opeens achter me in het water een geluid hoorde van ruw opspattend water. Ik draaide me om en zag nog net de zeker twee meter lange rug van een zich woest omdraaiend iets in het water verdwijnen. Vermoedelijk had ‘het iets’ een flinke vis gevangen en dook er weer tevreden mee onder water en verdween uit zicht. Voor een vis was het te groot, bovendien zitten dergelijk grote vissen niet in half diep water. Dus ik vermoedde dat ik een krokodil had gezien en dan niet de dwergkrokodil, maar zijn grote broer de nijlkrokodil. In ieder geval was deze gedachte genoeg om mijn spullen te pakken en het afmaken van de aquarel uit te stellen tot later tijdstip. Zojuist hoorde ik dat er een grote Nijlkrokodil in Yenzi is gesignaleerd niet ver van de bewuste plek, dus ik vrees dat mijn vermoeden wel eens waar kan zijn.
Maar het verhaal gaat verder. Een week later vervolgde ik dus mijn aquarel. Het was weer mooi weer en ik streek neer op mijn strandje met mijn schilderspullen en ging vol goede moed aan het werk. Wederom was ik een half uur lang in volle concentratie en maakte geen geluid behalve wat lichte pens. Soms vloog er een schreeuwende vogel over of verwisselde een aap van boom, maar verder was het stil. Opeens klonk er een dof plonzend geluid in het water achter me. Het klonk anders dan de week tevoren en eerst kon ik niet goed ontdekken wat het was. Toen zag ik vanaf de kant een grote, lichtgroene, kop hoog opgericht boven het water uitsteken en glijdend richting midden van de lagune in de verte verdwijnen. De kop was zo’n 20 cm in doorsnee. Een python misschien? Wie weet wordt ook dit me later duidelijk gemaakt.
Ach ja, hoe idyllisch het schilderen in de natuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
