Weer terug in Gabon – begin 2007
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marrit
05 Maart 2007 | Gabon, Gamba
Weer terug in Gabon – januari en februari 2007
De vakantie zit er weer op, het normale leven is weer in volle gang. Het was natuurlijk weer even wennen om vroeg op te staan en vroeg naar bed te moeten gaan, maar heerlijk om iedereen weer te zien en de katten te omhelzen. Overigens verwelkomde Marcus me bij thuiskomst met een nieuwe ingang die hij voor zichzelf gecreëerd had in de moustiquaire, dus ik kon direct met reparaties aan de slag. Onderwijl keek Marcus geïnteresseerd toe en meende vermoedelijk dat het een soort vreemd spel was, maar hij deed er graag aan mij en maakte direct na mijn vertrek de reparatie ongedaan. Gelukkig had ik in Nederland een kattenluik gekocht en nadat deze in de terrasdeur was gezet, gaf Marcus zijn creativiteit na een aantal nostalgische naweeën, op.
Ook Oekje ontdekte de kattendeur en was gedurende anderhalve dag de hort op. En dat terwijl ze zich vóór die tijd niet langer dan enkele seconden zonder mij buiten durfde te begeven, zonder een keel op te zetten van een overbejaarde sopraan. Jérôme en ik gingen die nacht heel Yenzi door op zoek naar Oekje, onderwijl steeds ongeruster roepend. Maar niets. Die volgende ochtend stond ze gewoontegetrouw in de keuken te krijsen om verse brokjes. Alsof er niets gebeurd was! Inmiddels maakt ze dagelijks gebruik van het kattenluik, maar keert trouw ’s avonds terug voor haar wilde vlees uit blik.
Marcus was met zijn eigen deur. Midden in de nacht sleepte hij een grote vogel, een white-headed lapwing door zijn deur en het op een kier geopende raam naar binnen. Schijnbaar vond hij de vogel toch wat te groot voor zijn doen en stalde zijn buit in de logeerkamer. Daar vond ik hem de volgende ochtend nadat ik wat vreemde geluiden had gehoord. Marcus zat er tegenover en bekeek hem met quasi ongeïnteresseerde blik. Ik zei hem dat het niet oké was en hij draaide zich verontwaardigd om en liep met zwengelende staart de kamer uit. Ik tilde de vogel op en zette hem buiten in de tuin waar hij op hoge poten naar zijn soortgenoten dribbelde. Een andere dag ontdekte ik Oekje op het terras met rare, zwarte smurrie onder haar neus en naast haar nog scheler dan normaal kijkende oog. Viezigheid, dacht ik. Toen ik het probeerde te verwijderen, had ik drie platgedrukte muggen met vers rood bloed op mijn hand. Kortom, niet alleen ik word door die rotbeesten geplaagd.
De olifanten zijn nog niet echt in Yenzi teruggekeerd, ondanks de ondergelopen bossen en velden. Ook hebben ze nog niet mijn twee resterende, dappere bananenboompjes opnieuw verorberd, maar wel hebben ze de bougainvilles ontdekt die naar mijn mening helemaal niet lekker zijn. In ieder geval zijn ze nu op. Evenals enkele andere planten en boompjes in het voormalige bloemenperk. Ze hebben grote pootafdrukken achtergelaten, net alsof zwarte Piet is langs geweest. Daarna kregen ze waarschijnlijk jeuk, bougainvilles hebben flinke stekels! Dus krabden ze hun rug tegen de metalen waslijnpaal naast de keuken. Die staat nu op 10 uur.
Verder heeft een koppeltje zwaluwen, striped swallows een fraai nest gebouwd boven de keukendeur. Ik hoop dat Marcus de smaak niet te pakken krijgt.
Jérôme en ik zijn nog een weekend met onze nieuwe, tweedehands auto naar Sette Cama geweest. De weg naar de pointe was bijna geheel opgegaan in de zee en wat resteerde was erg smal. Op sommige stukken moesten we half door bomen en struiken rijden met het andere wiel op de hoge zandwal naast de zee, die naar we hoopten niet zou afbrokkelen door het gewicht van de auto. De landtong was een stuk smaller en de olifanten en buffels die we onderweg tegenkwamen, stonden erg dreigend dichtbij. Maar wel mooi natuurlijk. Eén olifant had ons nog niet gezien, maar rook ons, met zijn slurf hoog uit de struiken gestoken en als een periscoop ronddraaiend op zoek naar de oorzaak van die vieze geur. Nooit geweten dat olifanten dit deden!
Zaterdagavond visten we op de pointe en een moment stond ik tot mijn knieën in de golven, toen van alle kanten, 60 cm grote vissen langs mijn benen uit het water opsprongen. Jérôme waarschuwde me niet verder de zee in te gaan, want de reden voor de paniek onder de vissen was een grote haai die vlak voor me langs zwom op zoek naar snack. Om 22 uur begon het te regenen en keerden we terug naar het kampement Missala, voormalig Rigon. Het bleef regenen tot 1 uur de volgende middag en zo hadden we op de terugweg erg veel water op de weg en was het soms zoeken naar de beste doorgang. Het meer waar mijn moeder zo bang voor was geweest om over te steken, was uitgegroeid tot een ware binnenzee. Er was een plas die we gelukkig langzaam overstaken, want hij eindigde erg bruusk met een rechtop staande wal van een meter hoog. Op volle snelheid zouden we of de aarde in zijn gesneld, of gewoon de auto kapot hebben gereden.
Voor de rest is het erg warm en regent het behoorlijk hard. Maar dat neemt niet weg dat mijn trui nog altijd mijn trouwe metgezel is tijdens het jeu-de-boulen en de strijd tussen Jérôme en mij over de juiste, aangename temperatuur in huis (Jérôme 21, ik 26 graden) voortduurt. Over enkele weken hebben we paasvakantie en willen we met de auto Gabon gaan doorkruisen. Als het tenminste meezit met de regenval de komende tijd!
De vakantie zit er weer op, het normale leven is weer in volle gang. Het was natuurlijk weer even wennen om vroeg op te staan en vroeg naar bed te moeten gaan, maar heerlijk om iedereen weer te zien en de katten te omhelzen. Overigens verwelkomde Marcus me bij thuiskomst met een nieuwe ingang die hij voor zichzelf gecreëerd had in de moustiquaire, dus ik kon direct met reparaties aan de slag. Onderwijl keek Marcus geïnteresseerd toe en meende vermoedelijk dat het een soort vreemd spel was, maar hij deed er graag aan mij en maakte direct na mijn vertrek de reparatie ongedaan. Gelukkig had ik in Nederland een kattenluik gekocht en nadat deze in de terrasdeur was gezet, gaf Marcus zijn creativiteit na een aantal nostalgische naweeën, op.
Ook Oekje ontdekte de kattendeur en was gedurende anderhalve dag de hort op. En dat terwijl ze zich vóór die tijd niet langer dan enkele seconden zonder mij buiten durfde te begeven, zonder een keel op te zetten van een overbejaarde sopraan. Jérôme en ik gingen die nacht heel Yenzi door op zoek naar Oekje, onderwijl steeds ongeruster roepend. Maar niets. Die volgende ochtend stond ze gewoontegetrouw in de keuken te krijsen om verse brokjes. Alsof er niets gebeurd was! Inmiddels maakt ze dagelijks gebruik van het kattenluik, maar keert trouw ’s avonds terug voor haar wilde vlees uit blik.
Marcus was met zijn eigen deur. Midden in de nacht sleepte hij een grote vogel, een white-headed lapwing door zijn deur en het op een kier geopende raam naar binnen. Schijnbaar vond hij de vogel toch wat te groot voor zijn doen en stalde zijn buit in de logeerkamer. Daar vond ik hem de volgende ochtend nadat ik wat vreemde geluiden had gehoord. Marcus zat er tegenover en bekeek hem met quasi ongeïnteresseerde blik. Ik zei hem dat het niet oké was en hij draaide zich verontwaardigd om en liep met zwengelende staart de kamer uit. Ik tilde de vogel op en zette hem buiten in de tuin waar hij op hoge poten naar zijn soortgenoten dribbelde. Een andere dag ontdekte ik Oekje op het terras met rare, zwarte smurrie onder haar neus en naast haar nog scheler dan normaal kijkende oog. Viezigheid, dacht ik. Toen ik het probeerde te verwijderen, had ik drie platgedrukte muggen met vers rood bloed op mijn hand. Kortom, niet alleen ik word door die rotbeesten geplaagd.
De olifanten zijn nog niet echt in Yenzi teruggekeerd, ondanks de ondergelopen bossen en velden. Ook hebben ze nog niet mijn twee resterende, dappere bananenboompjes opnieuw verorberd, maar wel hebben ze de bougainvilles ontdekt die naar mijn mening helemaal niet lekker zijn. In ieder geval zijn ze nu op. Evenals enkele andere planten en boompjes in het voormalige bloemenperk. Ze hebben grote pootafdrukken achtergelaten, net alsof zwarte Piet is langs geweest. Daarna kregen ze waarschijnlijk jeuk, bougainvilles hebben flinke stekels! Dus krabden ze hun rug tegen de metalen waslijnpaal naast de keuken. Die staat nu op 10 uur.
Verder heeft een koppeltje zwaluwen, striped swallows een fraai nest gebouwd boven de keukendeur. Ik hoop dat Marcus de smaak niet te pakken krijgt.
Jérôme en ik zijn nog een weekend met onze nieuwe, tweedehands auto naar Sette Cama geweest. De weg naar de pointe was bijna geheel opgegaan in de zee en wat resteerde was erg smal. Op sommige stukken moesten we half door bomen en struiken rijden met het andere wiel op de hoge zandwal naast de zee, die naar we hoopten niet zou afbrokkelen door het gewicht van de auto. De landtong was een stuk smaller en de olifanten en buffels die we onderweg tegenkwamen, stonden erg dreigend dichtbij. Maar wel mooi natuurlijk. Eén olifant had ons nog niet gezien, maar rook ons, met zijn slurf hoog uit de struiken gestoken en als een periscoop ronddraaiend op zoek naar de oorzaak van die vieze geur. Nooit geweten dat olifanten dit deden!
Zaterdagavond visten we op de pointe en een moment stond ik tot mijn knieën in de golven, toen van alle kanten, 60 cm grote vissen langs mijn benen uit het water opsprongen. Jérôme waarschuwde me niet verder de zee in te gaan, want de reden voor de paniek onder de vissen was een grote haai die vlak voor me langs zwom op zoek naar snack. Om 22 uur begon het te regenen en keerden we terug naar het kampement Missala, voormalig Rigon. Het bleef regenen tot 1 uur de volgende middag en zo hadden we op de terugweg erg veel water op de weg en was het soms zoeken naar de beste doorgang. Het meer waar mijn moeder zo bang voor was geweest om over te steken, was uitgegroeid tot een ware binnenzee. Er was een plas die we gelukkig langzaam overstaken, want hij eindigde erg bruusk met een rechtop staande wal van een meter hoog. Op volle snelheid zouden we of de aarde in zijn gesneld, of gewoon de auto kapot hebben gereden.
Voor de rest is het erg warm en regent het behoorlijk hard. Maar dat neemt niet weg dat mijn trui nog altijd mijn trouwe metgezel is tijdens het jeu-de-boulen en de strijd tussen Jérôme en mij over de juiste, aangename temperatuur in huis (Jérôme 21, ik 26 graden) voortduurt. Over enkele weken hebben we paasvakantie en willen we met de auto Gabon gaan doorkruisen. Als het tenminste meezit met de regenval de komende tijd!
-
05 Maart 2007 - 17:17
Klaas:
Woh Maggi is gegroeit en ziet er veel beter uit. en Tja die olifanten daar laat ik me maar niet over uit. -
26 Maart 2007 - 17:14
Peter Lebbink:
Leuk, hoor, deze foto's... Ben zelf in Gamba geweest als contractor van (destijds) Pink Elephant, en heb daar van december 1989 tot en met maart 1993 de IT helpdesk bemand. Geweldige tijd heb ik daar gehad... Ook nog een aantal maanden in Port Gentil gewerkt...
Heb ook nog foto- en film materiaal...
Heb nog steeds contact met (ex) collega's. o.a. Jan Hoeve, die er nog steeds werkt !
Groeten,
Peter Lebbink
(Peter.Lebbink@unet.nl)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
